Pamięć i uczenie się

„Celem pamięci nie jest przypominanie sobie przeszłości, ale antycypowanie przyszłości. Pamięć jest narzędziem przewidywania ”. pamięć i uczenie się

- Alain Berthoz

Poniżej znajdują się dwa wykłady TED na temat potęgi uczenia się.

Pierwszym jest profesor Stanford Carol Dweck o sile wiary w to, że możemy się poprawić. Chodzi o to, że „wysiłek i trudności” związane z próbami oznaczają, że nasze neurony tworzą nowe połączenia, gdy się uczymy i doskonalimy. Jest to następnie połączone z siłą woli, aby pomóc w budowaniu istoty szarej/neuronów w korze przedczołowej.

Drugi jest autorstwa Angeli Lee Duckworth i rozważa rolę „twardości” w tworzeniu sukcesu.

Klimatyzacja Pawłowa

Uczenie się to zmiana w zachowaniu wynikająca z doświadczenia. Pomaga nam dostosować się do naszego środowiska. Warunkowanie klasyczne jest formą uczenia się określaną czasem jako „warunkowanie Pawłowa”. Powtarzające się łączenie dźwięków dzwonka z jedzeniem spowodowało, że pies Pawłowa ślinił się na sam dźwięk dzwonka. Inne przykłady warunkowania Pawłowa to uczenie się odczuwania lęku:

1) Na widok migających świateł policyjnych w lusterku wstecznym; lub
2) Kiedy usłyszysz dźwięki w gabinecie dentystycznym.

Nawykowy użytkownik porno może warunkować jego podniecenie seksualne na ekranach, przeglądać określone działania lub klikać z wideo na wideo.

Ta sekcja jest oparta na materiale z "Mózg od góry do dołu"Przewodnik open source wyprodukowany przez McGill University w Kanadzie. Jest wysoce zalecane, jeśli chcesz dowiedzieć się więcej.

Uczenie się to proces, który pozwala nam zachować zdobyte informacje, stany afektywne (emocjonalne) i wrażenia, które mogą wpływać na nasze zachowanie. Uczenie się jest główną czynnością mózgu, w którym ten organ ciągle modyfikuje swoją własną strukturę, aby lepiej odzwierciedlać doświadczenia, które mieliśmy.

Uczenie się można również utożsamić z kodowaniem, pierwszym krokiem w procesie zapamiętywania. Jej rezultatem - pamięcią - jest trwałość zarówno danych autobiograficznych, jak i wiedzy ogólnej.

Ale pamięć nie jest całkowicie wierna. Kiedy postrzegasz obiekt, grupy neurony w różnych częściach mózgu przetwarzaj informacje o jego kształcie, kolorze, zapachu, dźwięku i tak dalej. Twój mózg rysuje połączenia między tymi różnymi grupami neuronów, a te relacje stanowią twoją percepcję obiektu. Następnie, kiedykolwiek chcesz zapamiętać obiekt, musisz zrekonstruować te relacje. Równoległe przetwarzanie, które twoja kora robi w tym celu, może jednak zmienić twoją pamięć tego obiektu.

Ponadto w systemach pamięci twojego mózgu pojedyncze fragmenty informacji są zapamiętywane mniej efektywnie niż te związane z istniejącą wiedzą. Im więcej skojarzeń między nowymi informacjami a rzeczami, które już znasz, tym lepiej się ich nauczysz. Na przykład łatwiej ci będzie pamiętać, że kość biodrowa jest połączona z kością udową, a kość udowa jest połączona z kością kolanową, jeśli masz już podstawową wiedzę z zakresu anatomii lub znasz piosenkę.

Psychologowie zidentyfikowali szereg czynników, które mogą wpływać na efektywność pamięci.

1) Stopień czujności, czujności, uwagi i koncentracji. Często mówi się, że uważność jest narzędziem, które zapamiętuje informacje. Szybka uwaga jest podstawą neuroplastyczności. Deficyty uwagi mogą radykalnie zmniejszyć wydajność pamięci. Za dużo czasu przed ekranem może uszkodzić pamięć roboczą i wywoływać objawy naśladujące ADHD. Możemy poprawić naszą pojemność pamięci, podejmując świadomy wysiłek powtarzania i integrowania informacji. Bodźce, które nieświadomie promują fizyczne przetrwanie, takie jak erotyka, nie wymagają świadomego wysiłku, aby być pociągającym. Wymaga świadomego wysiłku, aby mieć go pod kontrolą.

2) Zainteresowanie, siła motywacji, potrzeba lub konieczność. Łatwiej się nauczyć, gdy temat nas fascynuje. Zatem motywacja jest czynnikiem, który zwiększa pamięć. Niektórzy młodzi ludzie, którzy nie zawsze dobrze sobie radzą z przedmiotami, do których zmuszeni są być w szkole, często mają fenomenalną pamięć do statystyk na temat swoich ulubionych sportów lub stron internetowych.

3) Wartości afektywne (emocjonalne) związane z materiałem do zapamiętania, a indywidualny nastrój i intensywność emocji. Nasz stan emocjonalny, w którym następuje zdarzenie, może mieć duży wpływ na naszą pamięć o nim. Tak więc, jeśli zdarzenie jest bardzo denerwujące lub podniecające, stworzymy o nim szczególnie żywe wspomnienie. Na przykład wiele osób pamięta, gdzie byli, kiedy dowiedzieli się o śmierci księżnej Diany lub o atakach z 11 września 2001 r. Przetwarzanie w pamięci emocjonalnie naładowanych zdarzeń obejmuje norepinefrynę / noradrenalinę, neuroprzekaźnik uwalniany w większych ilościach, gdy jesteśmy podekscytowani lub spięci. Jak ujął to Voltaire, to, co dotyka serca, zostaje wyryte w pamięci.

4) Lokalizacja, światło, dźwięki, zapachy… Krótko mówiąc, całość kontekst w którym odbywa się zapamiętywanie jest rejestrowane wraz z zapamiętywanymi informacjami. Nasze systemy pamięci są zatem kontekstualne. W związku z tym, gdy mamy kłopot z zapamiętywaniem konkretnego faktu, możemy go odzyskać, przypominając sobie, gdzie go poznaliśmy, lub książkę lub stronę, z której się go nauczyliśmy. Czy na tej stronie było zdjęcie? Czy informacje znajdowały się u góry strony, czy u dołu? Takie pozycje nazywane są "indeksami przypominania". A ponieważ zawsze zapamiętujemy kontekst wraz z informacjami, których się uczymy, przez przywoływanie tego kontekstu możemy bardzo często, poprzez serię skojarzeń, przypomnieć samą informację.

Zapominanie pozwala nam pozbyć się ogromnej ilości informacji, które przetwarzamy codziennie, ale nasz mózg decyduje, że nie będzie potrzebował w przyszłości. Sen pomaga w tym procesie.

Zdjęcia: Marcos Paulo Prado, Nathana Rebouças na Unsplash.